Nog maar 142 te gaan vandaag.
3 minuten later: *?&@%#$ !!!
Die rot schroeven, die breken allemaal af. Dus allemaal weer terug in het doosje en volgende week dus pas weer verder, als de bouwmarkt open is en ik de juiste schroeven kan halen. :-(
Blog ik zo goed?
zaterdag 24 november 2007
Schroefje los
Nog maar 142 te gaan vandaag.
3 minuten later: *?&@%#$ !!!
Die rot schroeven, die breken allemaal af. Dus allemaal weer terug in het doosje en volgende week dus pas weer verder, als de bouwmarkt open is en ik de juiste schroeven kan halen. :-(
vrijdag 23 november 2007
donderdag 22 november 2007
Honger
Al dat lezen smaakt naar meer, dus heb ik meer boeken nodig.
Gelukkig heeft Amazon er genoeg op voorraad, dus ik kan nog wel even vooruit.
NOVA en de brandende varkens
Een van de onderwerpen in NOVA van gisteren was het 'Het milieuvriendelijke varken'. Een genetisch gemanipuleerd varken in Canada, dat minder stoffen uitstoot die schadelijk voor het milieu zijn.
Tot mijn verbazing hoor ik dat de stof die het varken zou uitscheiden fosfor zou zijn. Dat is vreemd, want van de scheikundeles, 20 jaar geleden, weet ik dat fosfor ontbrand als het in aanraking komt met lucht. Daarom bewaart men fosfor in water of olie. Je moet er toch niet aan denken dat, op een zonnige dag, de varkensmest uitdroogt en spontaan ontbrand. Brandende scharrelvarkens, die gillend door de wei rennen. Nee, hier moet sprake zijn van een vergissing.
Dan komt er een diagram in beeld, schijnbaar gemaakt door de Canadese onderzoekers en daarop staat het woord 'phosphate'. Daar zijn ze bij NOVA dus de mist in gegaan. Phosfate vertaald in fosfaat en niet in fosfor. Fosfaat, een mineraal waarin fosfor zit, is inderdaad een stof die slecht is voor het milieu, omdat het algengroei stimuleert. Daarom zijn wasmiddelen tegenwoordig fosfaat-vrij. En in tegenstelling tot fosfor is fosfaat niet giftig voor mens en dier en ontbrand het ook niet. De varkens zijn dus veilig.
Jammer dat ze bij NOVA het onderscheid niet konden maken tussen fosfaat en fosfor. De Nederlandse hoogleraar varkenshouderij, die in de reportage aan het woord kwam, had het ook over fosfor, dus je kunt het de NOVA journalist eigenlijk niet eens kwalijk nemen. Ik heb ze dan ook maar even een berichtje gestuurd.
Over een paar jaar zal men ook wel met een varken op de proppen komen dat minder nitraat uitstoot. Het is maar te hopen dat NOVA dan het woord 'nitrate' niet via 'nitro' vertaald in nitroglycerine. Want dan zitten we met varkens die spontaan ontploffen als ze iets te abrupt bewegen. :-)
Tot mijn verbazing hoor ik dat de stof die het varken zou uitscheiden fosfor zou zijn. Dat is vreemd, want van de scheikundeles, 20 jaar geleden, weet ik dat fosfor ontbrand als het in aanraking komt met lucht. Daarom bewaart men fosfor in water of olie. Je moet er toch niet aan denken dat, op een zonnige dag, de varkensmest uitdroogt en spontaan ontbrand. Brandende scharrelvarkens, die gillend door de wei rennen. Nee, hier moet sprake zijn van een vergissing.
Dan komt er een diagram in beeld, schijnbaar gemaakt door de Canadese onderzoekers en daarop staat het woord 'phosphate'. Daar zijn ze bij NOVA dus de mist in gegaan. Phosfate vertaald in fosfaat en niet in fosfor. Fosfaat, een mineraal waarin fosfor zit, is inderdaad een stof die slecht is voor het milieu, omdat het algengroei stimuleert. Daarom zijn wasmiddelen tegenwoordig fosfaat-vrij. En in tegenstelling tot fosfor is fosfaat niet giftig voor mens en dier en ontbrand het ook niet. De varkens zijn dus veilig.
Jammer dat ze bij NOVA het onderscheid niet konden maken tussen fosfaat en fosfor. De Nederlandse hoogleraar varkenshouderij, die in de reportage aan het woord kwam, had het ook over fosfor, dus je kunt het de NOVA journalist eigenlijk niet eens kwalijk nemen. Ik heb ze dan ook maar even een berichtje gestuurd.
Over een paar jaar zal men ook wel met een varken op de proppen komen dat minder nitraat uitstoot. Het is maar te hopen dat NOVA dan het woord 'nitrate' niet via 'nitro' vertaald in nitroglycerine. Want dan zitten we met varkens die spontaan ontploffen als ze iets te abrupt bewegen. :-)
zaterdag 17 november 2007
vrijdag 16 november 2007
Met gemak
Voor het eind van het jaar onder de 96 KG? Eitje :-)
Ik heb nu officieel een gezond gewicht.
Edit:
Dat is inmiddels 26,9 KG minder Matthijs, sinds de aanvang van het project, op 8 april.
We'll always have Paris
In een beschaafd land bestel je, als toerist, bij de receptie van het hotel een taxi voor de volgende ochtend en dan staat er ook gewoon eentje op het afgesproken tijdstip te wachten. Niet in Parijs. (Rot Fransen!)
Omdat er in de lobby van het hotel al een aantal mensen een uur zaten te wachten op hun taxi, besloten wij dus dan toch maar te gaan lopen. Nu had ik, als voorbereiding op de reis naar Parijs, de kaart al aardig bestudeert en zat de route van hotel naar kantoor wel in m'n hoofd. Buiten kon ik, dankzij de zon, eenvoudig de juiste richting bepalen en zo ging ik voorop, in zuidoostelijke richting. Een collega, die een navigatiesysteem bij zich had, kreeg pas na een half uur eindelijk een gps signaal en zijn conclusie was dat we inderdaad de goede kant op liepen.
Buiten was het naast zonnig en droog, vooral koud. En dat was wel erg aangenaam, want daardoor was het gesjouw met baggage goed vol te houden, zonder gelijk te drijven in het zweet.
Nadat we eenmaal de Seine over waren gestoken (via een brug) was het nog maar een kwartiertje lopen tot we bij het hoofdkantoor waren. Eigenlijk wel jammer, want ik had nog best wel verder willen lopen. Maar mijn collega's waren het lopen na anderhalf uur echt wel zat.
Na een zinvolle workshop, onderbroken door een lunch in een knus eetcafe op de hoek van de straat, werd het tijd om richting het treinstation te gaan. De assistente van onze gastheer was er niet in geslaagd om een taxi zover te krijgen dat 'ie ons ophaalde. Gelukkig kon onze gastheer de auto van de directeur lenen en hij bracht ons naar een metrostation, vanwaar volgens de website wel metro's zouden rijden. En daar had hij gelijk in, want na tien minuten kwam er zowaar een metro aan.
Een stampvolle metro. Ik heb me daar samen met 1 collega (eentje bleef achter in Parijs) in weten te wurmen. Ons voorbeeld werd door nog een aantal Fransen gevolgd en als iedereen z'n adem even inhield, dan konden de deuren net dicht. Bij elke halte wisten zich er steeds meer mensen in het metrostel te proppen en op een gegeven moment wist ik niet zeker of m'n voeten nog wel de grond raakten. Nu stak ik met m'n lengte toch al boven alle Fransen uit, maar op dat moment voelde ik me toch wel een reus. Een platgedrukte welliswaar, maar toch een reus.
Op de halte waar we er uitmoesten bleek dat die leuke vrouw, die bijna de hele reis inning tegen me aangedrukt stond, toch nog los van me kon komen. Onbegrijpelijk natuurlijk en ze zal er inmiddels vast wel spijt van hebben.
Met nog bijna 2 uur te gaan tot de Thalys zou vertrekken, waren we lekker op tijd op Gare du Nord. En wat is dat grooooooooooooooooot. Ik vond A'dam Centraal een groot station, maar dat is echt een dwergstationnetje, met slechts 18 perrons. Nee, op Gare du Nord hebben ze er op z'n minst 44.
Na een niet vies bakje koffie en wat heen en weer geslenter zijn we maar bij een gezelligheidspaal gaan staan. Tenminste, dat lijkt me wel een mooie naam voor zo'n ding.
Echt een geweldig concept, op een steenkoud station, palen neerzetten die heerlijke warmte uitstralen en waar mensen gezellig omheen kunnen staan, om warm te blijven tijdens het wachten. Lekker knus.
De Thalys vertrok op tijd en de in Belgie opgelopen vertraging bleek in Amsterdam teruggebracht te zijn tot een kwartier. In Rotterdam moesten de mensen wel bijna uit een rijdende trein springen, want zoals aangekondigd, bleef 'ie daar maar een minuut staan. Na aankomst op A'dam CS nog even een trein naar Haarlem pakken en twintig minuten lopen van station naar huis. En daarmee was het Parijsavontuur afgesloten.
Conclusie:
Rot Fransen, ver lopen, innig en knus.
Kortom, voor herhaling vatbaar.
Omdat er in de lobby van het hotel al een aantal mensen een uur zaten te wachten op hun taxi, besloten wij dus dan toch maar te gaan lopen. Nu had ik, als voorbereiding op de reis naar Parijs, de kaart al aardig bestudeert en zat de route van hotel naar kantoor wel in m'n hoofd. Buiten kon ik, dankzij de zon, eenvoudig de juiste richting bepalen en zo ging ik voorop, in zuidoostelijke richting. Een collega, die een navigatiesysteem bij zich had, kreeg pas na een half uur eindelijk een gps signaal en zijn conclusie was dat we inderdaad de goede kant op liepen.
Buiten was het naast zonnig en droog, vooral koud. En dat was wel erg aangenaam, want daardoor was het gesjouw met baggage goed vol te houden, zonder gelijk te drijven in het zweet.
Nadat we eenmaal de Seine over waren gestoken (via een brug) was het nog maar een kwartiertje lopen tot we bij het hoofdkantoor waren. Eigenlijk wel jammer, want ik had nog best wel verder willen lopen. Maar mijn collega's waren het lopen na anderhalf uur echt wel zat.
Na een zinvolle workshop, onderbroken door een lunch in een knus eetcafe op de hoek van de straat, werd het tijd om richting het treinstation te gaan. De assistente van onze gastheer was er niet in geslaagd om een taxi zover te krijgen dat 'ie ons ophaalde. Gelukkig kon onze gastheer de auto van de directeur lenen en hij bracht ons naar een metrostation, vanwaar volgens de website wel metro's zouden rijden. En daar had hij gelijk in, want na tien minuten kwam er zowaar een metro aan.
Een stampvolle metro. Ik heb me daar samen met 1 collega (eentje bleef achter in Parijs) in weten te wurmen. Ons voorbeeld werd door nog een aantal Fransen gevolgd en als iedereen z'n adem even inhield, dan konden de deuren net dicht. Bij elke halte wisten zich er steeds meer mensen in het metrostel te proppen en op een gegeven moment wist ik niet zeker of m'n voeten nog wel de grond raakten. Nu stak ik met m'n lengte toch al boven alle Fransen uit, maar op dat moment voelde ik me toch wel een reus. Een platgedrukte welliswaar, maar toch een reus.
Op de halte waar we er uitmoesten bleek dat die leuke vrouw, die bijna de hele reis inning tegen me aangedrukt stond, toch nog los van me kon komen. Onbegrijpelijk natuurlijk en ze zal er inmiddels vast wel spijt van hebben.
Met nog bijna 2 uur te gaan tot de Thalys zou vertrekken, waren we lekker op tijd op Gare du Nord. En wat is dat grooooooooooooooooot. Ik vond A'dam Centraal een groot station, maar dat is echt een dwergstationnetje, met slechts 18 perrons. Nee, op Gare du Nord hebben ze er op z'n minst 44.
Na een niet vies bakje koffie en wat heen en weer geslenter zijn we maar bij een gezelligheidspaal gaan staan. Tenminste, dat lijkt me wel een mooie naam voor zo'n ding.
Echt een geweldig concept, op een steenkoud station, palen neerzetten die heerlijke warmte uitstralen en waar mensen gezellig omheen kunnen staan, om warm te blijven tijdens het wachten. Lekker knus.
De Thalys vertrok op tijd en de in Belgie opgelopen vertraging bleek in Amsterdam teruggebracht te zijn tot een kwartier. In Rotterdam moesten de mensen wel bijna uit een rijdende trein springen, want zoals aangekondigd, bleef 'ie daar maar een minuut staan. Na aankomst op A'dam CS nog even een trein naar Haarlem pakken en twintig minuten lopen van station naar huis. En daarmee was het Parijsavontuur afgesloten.
Conclusie:
Rot Fransen, ver lopen, innig en knus.
Kortom, voor herhaling vatbaar.
donderdag 15 november 2007
Storing
Mijn ADSL-verbinding thuis laat me zelden in de steek. Maanden gaan er voorbij zonder ook maar enige storing. Totdat ik ver van huis ben natuurlijk. Vannacht om 4 uur is de verbinding weggevallen en ook weggebleven. Ik vermoed dat of m'n huis door de aarde is verzwolgen, of het modem moet even een reset krijgen. Ik hoop het laatste.
Gevolg van de falende verbinding is dat ik m'n mail niet meer kan lezen. Heb ik meteen een gat in m'n ochtendroutine.
Ook missen er nu een aantal plaatjes op m'n blog en is de webcam onbereikbaar. Het zal nog wel even duren voordat ik daar iets aan kan doen.
woensdag 14 november 2007
Afzien
Het kostte de taxi bijna 2 uur om van Gare du Nord naar het hotel te rijden.
(Rot fransen, met hun stakingen)
Na het inchecken kon ik dan eindelijk m'n kamer op. Daar bleek de verlichting niet te werken. Fijn, heb ik weer, een hotelkamer waar de verlichting niet werkt. Zeker 7 lampen en niets wat ... oh wacht, de lamp op het bureau werkt wel.
Toen ontdekte ik wat de functie was van dat kastje aan de muur, net naast de deur. Daar zit een gleufje in, dat verlicht is en als je daar je toegangskaart insteekt, dan werken wel alle lampen.
Met de verlichting aan en mezelf aan het bureau te hebben geinstalleerd, zag ik dit:
Je snapt, dit is echt hardcore survival.
Ik bedoel, een bed wat maar twee meter lang is? Dat kun je toch geen 'King' noemen? Ze kunnen er wel 5 kussen op leggen, maar met mijn 1.96 is een bed van 2 meter toch echt aan de korte kant. Okay, het bed is breed, dus ik kan diagonaal slapen, maar dat hoort natuurlijk niet. :-)
Oja, ik heb de Sacré Coeur en de Eiffeltoren gezien. Althans, de bovenkant er van, in de verte. Maar dat telt toch ook?
(Rot fransen, met hun stakingen)
Na het inchecken kon ik dan eindelijk m'n kamer op. Daar bleek de verlichting niet te werken. Fijn, heb ik weer, een hotelkamer waar de verlichting niet werkt. Zeker 7 lampen en niets wat ... oh wacht, de lamp op het bureau werkt wel.
Toen ontdekte ik wat de functie was van dat kastje aan de muur, net naast de deur. Daar zit een gleufje in, dat verlicht is en als je daar je toegangskaart insteekt, dan werken wel alle lampen.
Met de verlichting aan en mezelf aan het bureau te hebben geinstalleerd, zag ik dit:
Je snapt, dit is echt hardcore survival.
Ik bedoel, een bed wat maar twee meter lang is? Dat kun je toch geen 'King' noemen? Ze kunnen er wel 5 kussen op leggen, maar met mijn 1.96 is een bed van 2 meter toch echt aan de korte kant. Okay, het bed is breed, dus ik kan diagonaal slapen, maar dat hoort natuurlijk niet. :-)
Oja, ik heb de Sacré Coeur en de Eiffeltoren gezien. Althans, de bovenkant er van, in de verte. Maar dat telt toch ook?
dinsdag 13 november 2007
Ik ga naar Frankrijk ...
... maar kom ik ooit terug?
Ga ik eens een keer naar Frankrijk, gaan ze daar prompt staken. Rot Fransen!
Het plan was om morgenmiddag in de Thalys te stappen en dan iets na 5-en aan te komen in Parijs Noord (Gare du Nord). Een aantal Thalys treinen tussen Brussel en Parijs rijden niet, maar gelukkig, die waar ik een ticket voor heb, lijkt voorlopig nog gewoon te rijden.
De staking duurt tot vrijdagochtend 8.00 (en verlenging sluit men niet uit). Donderdagavond staken ze dus ook nog steeds en dat kan wel eens betekenen dat het perron, waarvandaan de Thalys richting Nederland vertrekt, leeg blijft. Dan zal het zoeken worden naar alternatief vervoer (auto huren, of in een vliegtuig stappen), of zoeken naar een slaapplaats.
Nu heb ik wel eens gehoord dat je in Parijs ook onder de bruggen kunt slapen...
Het hotel waar ik van woensdag op donderdag verblijf is in ieder geval flink afzien. ;-)
Ga ik eens een keer naar Frankrijk, gaan ze daar prompt staken. Rot Fransen!
Het plan was om morgenmiddag in de Thalys te stappen en dan iets na 5-en aan te komen in Parijs Noord (Gare du Nord). Een aantal Thalys treinen tussen Brussel en Parijs rijden niet, maar gelukkig, die waar ik een ticket voor heb, lijkt voorlopig nog gewoon te rijden.
De staking duurt tot vrijdagochtend 8.00 (en verlenging sluit men niet uit). Donderdagavond staken ze dus ook nog steeds en dat kan wel eens betekenen dat het perron, waarvandaan de Thalys richting Nederland vertrekt, leeg blijft. Dan zal het zoeken worden naar alternatief vervoer (auto huren, of in een vliegtuig stappen), of zoeken naar een slaapplaats.
Nu heb ik wel eens gehoord dat je in Parijs ook onder de bruggen kunt slapen...
Het hotel waar ik van woensdag op donderdag verblijf is in ieder geval flink afzien. ;-)
vrijdag 9 november 2007
dinsdag 6 november 2007
Regelmatig
Voor de voormalige (IBM) collega's die zich afvragen of ik nog weleens aan ze denk: zie subject.
Maar nee, ik kom niet terug. :-)
Edit:
Voor de niet IBM-ers, dat witte gebouw op de foto is het IBM hoofdkantoor, waar ik dagelijks, op weg naar huis, langskom.
vrijdag 2 november 2007
Abonneren op:
Posts (Atom)