Ze komt en gaat wanneer ze maar wil. Onbetrouwbaar, onvoorspelbaar, maar als ze er is, dan is het puur genot. Woorden die uit m'n vingers glijden, zo het toetsenbord in en regel voor regel het beeldscherm vullen. Ze laat de zinnen door m'n hoofd heen rennen, een kluwen van woorden, die zichzelf ontward. Soms duikt ze plots op, nog voordat ik er klaar voor zit. Andere momenten is het wachten tot ze komt. Worstelen om wat op het scherm te krijgen en maar hopen dat ze snel verschijnt. Zou ze vandaag ook komen?
Ik worstel nog even verder.
Blog ik zo goed?
1 opmerking:
Vooral je nu niet kunt rennen, hoop ik dat ze zal komen zodat je je knie kunt vergeten en opgaan in dat wat er zo in je opborrelt.
Een reactie posten